Een hoop geregel en indrukken

Mijn tweede grote buitenlandse avontuur is zojuist begonnen. Eén studiejaar in Shanghai studeren aan de universiteit 'Fudan'. Wat de studie exact inhoudt is nogal onduidelijk, maar het heeft te maken met wereldeconomie en globalisatie met nadruk op China zelf. In totaal gaan we met z'n achten uit Groningen aan deze studie beginnen.

Het is niet eenvoudig om China binnen te komen dus het gezeur begon al met de papierhandel. We hadden allemaal een bepaalt visum nodig waar weer veel papieren voor op moesten worden gestuurd; medische check, ticket, verblijf over het hele jaar, etc. Een vrouw van het kantoor dat ik had benaderd om mij hiermee te helpen zei dat het bijna onmogelijk was om het visum waar Groningen/China om vroeg om te krijgen. Dus dat het makkelijker was om een bezoek/private matters visum aan te vragen en dan hier om te zetten. Dat heb ik dus maar gedaan, blijkt dat ik de enige ben die zo'n visum heeft. Hopelijk doen ze niet te moeilijk met het omzetten naar één die een jaar geldig is. Je kan vanuit Nederland een visum krijgen dat maximaal 3 maanden geldig is, die van mij is 30 dagen geldig. Elk visum moet worden omgezet, dus hopelijk geen probleem!

Ik vloog met Aeroflot, een Russische maatschappij, via Moskou naar Shanghai. De laatse dagen volgde ik dus wel het nieuws over alle boycotten over en weer en of het vliegruim wel open bleef. Gelukkig is het (nog) niet geëscaleerd. Fleur en Evy gingen met dezelfde vlucht en Nils had een andere vlucht maar kwam op dezelfde dag aan en wachtte op ons. Alle drie zitten ze ook in hetzelfde programma. De vlucht ging voorspoedig. Het eerste gedeelte zat ik naast een Russische vrouw die in Ierland woont en er heilig van overtuigd is dat ze gaat doorbreken als sing-and-songwriter. Ze praatte graag want we hebben zo'n beetje de hele vlucht gekletst, zelfs haar kaartje gekregen dus als ze helemaal doorbreekt heb ik al contact gelegd! Van Moskou naar Shanghai zat ik naast een verveelde Russin die geen woord zei, wat niet erg was want er waren genoeg films om te kijken. In totaal 3x eten gehad en het smaakte allemaal wel prima. Bij de douane kneep ik hem even om mijn visum omdat ik geen terugvlucht heb en ik mag maar 30 dagen blijven. Gelukkig mocht ik gewoon doorlopen en was ik in Shanghai!

Het eerste wat opvalt als je van de 'slurf' vanuit het vliegtuig het vliegveld oploopt is de geur. Het is onmogelijk te beschrijven; het is niet extreem maar wel overal, in de vloerbeddeking, in de muren en natuurlijk in de mensen zelf. Het zijn de kruiden die ze eten en dat ruik je in het begin erg goed, nu ruik ik het al veel minder. We namen de Maglevtrein richting het Centrum waar ons Hotel in de buurt was. Helaas ging de maglevtrein niet over de 300 km/h maar wel een leuke ervaring. Vanaf het treinstation een taxi genomen richting het hotel. Dit ritje was al erg indrukwekkend; overal wolkenkrabbers, en echt geen kleine! Het was wel goed warm en vochtig, maar gelukkig hield de smog de meeste zonnestralen tegen. De smog is er wel natuurlijk, maar nog niet echt last van gehad. Je moet gewoon niet op een kruispunt blijven staan en hopen dat de bussen die langsrijden 10 jaar geleden voor het laatst zijn gecheckt en niet 20+...

Het hotel is wel prima, niet echt bijzonder, maar een prima uitvalbasis voor de jacht op appartementen. In de buurt zijn ook veel kleine restaurantjes, dat wil zeggen een soort van garage met kleine keuken en 3 kleine tafeltjes. Niemand spreekt er Engels, maar met onze uitgebreide woordenschat van maar liefst 300 woorden en smetteloze uitspraak konden we wel wat bestellen. 's Middags nog naar People's Square geweest met de metro. Grote winkelstraten met allemaal grote uithangborden met verlichting. Over het algemeen weinig westerse mensen, maar natuurlijk wel weer Duitsers en zelfs wat Nederlanders. Later op de avond wat gedronken bij een leuk restaurantje. Ik vroeg in het Engels waar het toilet was. De serveester begon te giechelen en liep weg. Zelf dus maar het hele restaurant afgestruind en uiteindelijk de wc gevonden, wat een mooi frans toilet was. Het zegt in ieder geval iets over hoe goed Engels ze hier spreken. Zeker noodzakelijk om snel mijn Chinese lessen te vervolgen.

Op de hotelkamer, waar ik nu ook dit typ, heb ik bekabeld internet wat er om de haverklap uitvalt. John Luo had ik gemaild, een vriend van kennissen van mijn ouders die in Shanghai woont, of hij nog kon helpen met het vinden van een appartement. Hij zei dat hij ons wel even rond wilde rijden. Dus die dag erna komt me daar toch een bak aanrijden. Een 7-persoons Buick. Vraag me niet welke, hij was bruin. We konden dus prima met z'n 4en mee. Hij had ook z'n beide dochters meegenomen, van 6 en 15. Judith, z'n dochter van 15, spreekt vloeiend Amerikaans Engels, ze zit op een internationale school en zelfs Jade/Hanna van 6 kan al een mondje Engels. Ze nemen hier voor internationale doeleinden een Engelse naam aan. Jade weet nog niet zeker of ze Jade wil heten, ze vond Hanna ook wel mooi. Die middag hebben we 5 appartementen bezocht, ik dacht dat hij ons alleen zou rondrijden, maar we konden dus meteen appartementen bezichtigen. Het was zonder hun echt niet gelukt een appartement te vinden op deze manier. De 'brokers' (makelaars) spraken echt geen woord Engels. Eén appartement sprong er meteen uit. Een mooi groot appartement met 3 slaapkamers, grote woonkamer en balkon en voorzien van alle apparatuur; wasmachine/droger/oven/koelkast/magnetron etc. De universiteit ligt er ook maar 200m vandaan dus kunnen we mooi het zwembad en sportfaciliteiten van de universiteit gebruiken. Die middag geluncht met z'n allen, wij wilden betalen omdat hij al zo veel voor ons had gedaan, maar daar wilde hij niets van weten. De volgende dag hadden de dames nog wat bezichtigingen geregeld via een broker die wel redelijk Engels kon. Hij heeft ons ook nog de nodige appartementen laten zien, allemaal in rainbow city, een soort internationaal compound; een afgeschermd gebied met een x-aantal grote flats erbinnen met bewaking. Dit is nogal in trek bij internationale mensen en ligt wat dichter bij het centrum en daar betaal je dus ook voor. De dames vonden wel een mooi licht appartement en tekende die dag erna al het contract. Nils en ik hebben met Jelle overlegd via skype dat we het appartement dat dichtbij de universiteit ligt wilde huren, hij stemde er mee in en ik contacte john weer. Hij maakte een afspraak voor die dag erna om het contract te tekenen. Het contract was helemaal in het Chinees maar met de hulp van John en z'n vrouw, die dit keer ook mee was, lukt het allemaal. Ze hadden zelfs nog wat van de huurprijs afgekregen en ook van de makelaars commissie. Al met al kost het ons ongeveer 400 pp inclusief maar dan heb je ook echt wel een mooi appartement. John was hier nog een keer de redder in nood, we moesten een borg van 1 maand betalen en 3 maanden huur en dan ook nog de commissie, al met al een kleine 5000 euro. Nils had 12 euro, ik 120 euro. John pakte even z'n tablet, tik, tik, tik. Overgemaakt. Hij heeft ook een Duitse bankrekening en daar konden wij het mooi aan overmaken, ideaal. Je kan maximaal 300 euro pinnen per dag hier, dus dat had wel even geduurd voordat we genoeg bij elkaar hadden gesprokkeld. Het enige nadeel van dit appartement is dat we er pas in kunnen vanaf 7 september. We hebben dit hotel tot de 30e dus moesten we nog een hotel boeken. De dames kunnen er vanaf de 30e in dus kunnen we daar 2 nachten blijven en daarna de overige nachten in een goedkoop motel dicht bij de uni waar Jan en Lieke ook in zitten vanaf vandaag.

We hadden ook nog een rondje over de campus gelopen, of in ieder geval een gedeelte, het is erg groot, ook mooi groen. We informeerde meteen maar even bij de international office hoe het allemaal zit, maar de enige die Engels spreekt is er 5 september pas weer, de dag dat alles geregeld moet zijn voor de inschrijving. Ik kan dus nog niets regelen van te voren, hopelijk valt het allemaal mee en maak ik me zorgen om niets. Het was nu nog erg rustig natuurlijk om dat de lessen pas de negende beginnen.

We zijn ook nog wat avonden naar een club gegaan die we hadden gevonden via internet. Ze doen hier veel aan 'ladies night' en 'open bar'. De dames hebben het hier heel wat beter, volgens mij betalen ze nog niet eens de helft van de drankjes! De eerste keer kwamen we een hele crew van Scandinavian Airlines tegen en een Nederlander die hier al lang werkte en een redelijk hoge functie had in een groot bedrijf, meteen maar even kaartje gescoord, je weet maar nooit.

Gisteravond konden we gratis eten in een club vanaf 21.00. Het eten was echt super goed. Helaas begon het om 24.00u wat drukker te worden dus in de tussentijd op een bankje buiten gezeten met wat drinken uit de winkel ernaast. Het was wel erg warm, nils en ik hadden een overhemd aan en lange broek, anders mocht je die club niet in. Maar met 28 graden is dat niet heel fijn. Later weer naar binnen gegaan, maar wat een rare mensen daar. Er was een groep Oekrainers die er erg verveeld uitzagen en veel drank bestelden. Het was er erg duur, 1 biertje was 6 euro. Ze hadden een tafel gereserveerd, zou ook wel genoeg kosten, met een persoonlijke bediende. Te gek voor woorden. Sta je daar een beetje te dansen of zit je op je gat en ben je nog te lui om je eigen drankje in te schenken en die mensen maar staan en gapen. Super lullig voor die mensen en het doet, vind ik, de sfeer ook niet goed als daar wat mensen als standbeelden staan. Er werkte daar wel 20 mensen voor misschien op het drukste moment 50 gasten. Raar gevoel, dus was het ook niet echt geweldig. De dames kregen van wat rijke Chinezen ook nog drankjes dus zij hadden het nog wel goed naar hun zin. Later taxi terug genomen naar het hotel, 8km verder op, 4,5 euro. Dat zijn wel goede prijzen.

Zo meteen gaan we waarschijnlijk naar een markt waar ze allemaal neppe zooi verkopen. Gister waren we ook nog op een antiek markt. Dat antiek kan ook gister gemaakt zijn. Wel grappig om rond te lopen. Aan de overkant was ook een dieren/planten markt. Allemaal verschillende vissen, vogels, insecten, katten, honden etc. Heel veel insecten zaten in een klein doosje, geen idee wat ze daar mee moeten. De katten en honden zagen er wel slecht uit, dat was wel beetje zielig, maar zo gaat het hier nu eenmaal.

De stad is echt enorm, maar wel heel veilig en er is genoeg te doen. Mensen zijn echt overal, spitsuur in de metro is al heel wat om mee te maken. Ik zie mezelf hier wel even wonen!

tot volgende keer!!